Over appels en peren

Leven in ‘quarantaine’ is niet altijd gemakkelijk. En toch proberen we er elk op onze manier het beste van te maken. Het Nieuwsblad heeft aan negen mensen gevraagd om een dagboek bij te houden uit ‘hun kot’. Ik ben een van die mensen, en elke dag plaats ik hier ook mijn dagboekfragment. Vandaag: Deel 6

Wat ik het meest mis in deze lockdown… Wacht,… neen, het meest mis ik sociaal contact in real life. Maar wat ik het twééde meest mis, is de horeca. Een noedelsoepke slurpen na het werk, garnaalkroketjes met de beste vriend, Dark and Stormy met een blokske kaas en een goeie vriendin…

De gedachte aan het leven zoals het -amper twee weken geleden- was, doet me bijna kwijlen. Eén keer ben ik als kind met mijn ouders op restaurant geweest. Maar die ene keer was genoeg om te beseffen dat dit zó mijn ding is. Restaurants verenigen al mijn favoriete dingen: lekker eten, lekker drankje, leuke mensen, en goeie gesprekken.

Nu is onze huiskost ook wel lekker, en het gezelschap top, maar ik mis onze vaste adresjes. Zelfs frietjes op zondagavond zitten er niet in, want onze twee favoriete frituren zijn (begrijpelijk) toe.

Het enige voordeel is dat dit de goedkoopste maand ooit wordt. En dat die garnaalkroketten, noedels en cocktails nóg beter gaan smaken als dit allemaal achter de rug is.

Misschien kunnen we afspreken dat jullie na deze lockdown massaal beha’s komen kopen? Dan herinvesteren wij dat geld in de Gentse horeca. Zo krijgen we samen de middenstand weer op de rails. Deal?