Leven in ‘quarantaine’ is niet altijd gemakkelijk. En toch proberen we er elk op onze manier het beste van te maken. Het Nieuwsblad heeft aan negen mensen gevraagd om een dagboek bij te houden uit ‘hun kot’. Ik ben een van die mensen, en elke dag plaats ik hier ook mijn dagboekfragment. Vandaag: het laatste deel.
Eén van de mooie kanten aan deze crisis is de golf van solidariteit, die je zeker ook voelt als lokale handelaar. Als je alleen een winkel uitbaat, heb je geen collega’s, en dat kan soms wat eenzaam zijn.
Maar deze crisis heeft de Gentse handelaars dichter bij elkaar gebracht. Lieve handelaars hebben groepen opgericht op Facebook om de lokale winkels te promoten. We sturen elkaar regelmatig berichtjes om te polsen hoe het gaat. En we kopen veel bij elkaar.
Ook veel klanten willen graag steunen. Ik kreeg al mooie kaartjes met de boodschap de moed erin te houden. Klanten kopen met plezier cadeaubonnen voor later, of vragen me om een pakketje op maat samen te stellen. Dat doet allemaal heel veel deugd.
Maar hoe hartverwarmend en steunend ook, deze initiatieven alleen gaan onze winkels niet redden. Daarvoor liggen de omzetten in deze maanden veel te laag. Ik hoop echt dat, eenmaal dit voorbij is, mensen de reflex gaan hebben om lokaal te blijven kopen.
Ik hoop het voor mezelf, en voor álle handelaars die hun zaak met hart en ziel uitbaten. Buy local. We zullen het allemaal hard nodig hebben.
Over appels en peren 