Over appels en peren

‘Hallo, mevrouw. Verkoopte gij strings?’

‘Euh, natuurlijk meneer. Waarom?’

Een antwoord komt er niet. Wel een zwaar gehijg, waarop ik een beetje verbouwereerd de telefoon neerleg.

Een week later. Een man komt de winkel binnen. ‘Kan ik je helpen?‘, vraag ik beleefd. De man staat wat schaapachtig te lachen, en zegt dan ‘I love you‘. Rond hem staan drie klanten. Ik werk hem buiten met de boodschap dat ik het druk heb.

Rond sluitingstijd staat hij me op te wachten aan de deur. Ik vraag hem vriendelijk om me met rust te laten. ‘But i love you! I love you!‘, roept hij voor de hele straat. Pas als ik dreig de politie te bellen, beseft hij dat de liefde misschien toch niet wederzijds is…

Toen ik een jaar geleden met een lingeriewinkel begon, had ik me goed voorbereid. Ik bestudeerde de markt en mijn doelgroep. En ik belde regelmatig met lingeriemadammen uit heel Vlaanderen, die mij goede raad gaven bij het opstarten van mijn zaak. Maar voor één fenomeen waren zij mij vergeten te waarschuwen: De groep mannen die schijnbaar kickt op lingeriewinkels, of hun uitbaters. Of op allebei, ik weet het niet.

Dat het fenomeen bestaat, ondervond ik al snel. Ik denk dat ik hooguit een week of twee open was, toen een man met een rood aangelopen hoofd de winkel binnenkwam en mij strak aankeek. Zijn blik zakte meteen naar mijn boezem. Stotterend smeet hij het eruit. ‘Ik hou van borsten. Ik vind dat zo mooi om naar te kijken.‘ Opgelucht draaide hij zich om en wandelde naar buiten.

‘Dag meneer!‘

Niet dat het hier elke week een freakshow is, god sta mij bij. Maar af en toe is het prijs. Meestal een paar keer kort na elkaar, want freaks komen in vlagen. Dat heb ik intussen geleerd.

Dé klassieker is de viespeuk die zogezegd iets komt zoeken voor zijn vrouw. Vaak heeft hij zelfs zijn huiswerk gemaakt, en een oude beha van thuis meegegrist. Maar als ik dan mogelijke cadeaus begin voor te stellen, heeft hij totaal geen oog voor de lingerie. Maar komt hij wel zeer onbehaaglijk dichtbij staan, om dan schunnigheden uit te kramen. ‘Ik ben nogal een pervert.’ Grijns.

Op twee staat de man die zogezegd op zoek is naar een setje voor zichzelf, totaal geen interesse toont voor de lingerie in de winkel, maar toch wel héél graag zou hebben dat ik hem in het paskotje eens opmeet. ‘Want ik moet mijn maat toch kennen, mevrouw.’

Dat een lingeriewinkel binnenstappen en iemand direct aanspreken effect heeft op iemands hormonen, daar kan ik mij -met heel veel moeite- nog iéts bij voorstellen. Maar helemaal zot worden door eens naar een lingeriewinkel te telefoneren? En, zoals mijn anonieme beller, compleet door je dak gaan door alleen maar het woord string uit te spreken? In 2017 godbetert – bijna twee decennia na de uitvinding van het internet…

De volgende keer dat mijn hijger mij opbelt, moet ik hem toch dringend eens vertellen dat de string al een tijdje uit de mode is. Hoge tailleslips en bomma-onderbroeken zijn momenteel hét van hét. Benieuwd of dat evenveel tot de verbeelding spreekt…

 

*Voor alle duidelijkheid: De meeste mannen die hier over de vloer komen zijn schatjes, die écht op zoek zijn naar een mooi cadeau voor hun liefste of henzelf. Gelukkig maar!