Over appels en peren

Vandaag bestaat Eva’s Appel drie jaar. Drie jaar geleden was ik nu als een stresskip toerkes aan het lopen door mijn zaak, wachtend op die eerste klanten.

Maar wat was ik gelukkig. Met mijn schone nieuwe vloer, met mijn interieur dat mijn man eigenhandig had gemaakt, met de prachtige lingerie aan de muur… Maar vooral met mijn nieuwe leven. Weg van de bekende paden, het avontuur tegemoet.

De eerste twee jaar leefde ik on a high. Ik ádemde Eva’s Appel, en zowat alles in mijn leven stond dan ook in het teken van mijn zaak. Opendoen op feestdagen? Waarom niet. ’s Avonds ladiesavonden organiseren? Met plezier! Beetje ziek? Pakt u nog een Brufen.

Ik had een nieuw lief, en dat lief was fucking perfect. Zelfs zijn zweet rook naar rozenblaadjes.

Reality check

Maar toen kwam het derde jaar, en dat werd een behoorlijke reality check. Niet zozeer zakelijk. 2018 was een goed jaar voor Eva’s Appel. Maar persoonlijk was het soms heftig. Want er gingen onverwacht mensen dood in mijn omgeving. Mijn mama werd zwaar ziek. En zelf werd ik voor het eerst zo mottig dat ik een week niets anders kon doen dan in mijn bed liggen.

2018 was het jaar waarin ik met mijn neus op de mindere kant van het zelfstandige bestaan gedrukt werd. Want ik moest sluiten op momenten dat je dat beter niet doet. Ik had vaak het gevoel dat ik tekort schoot tegenover mensen die ik graag zie. En ik voelde dat ik zelf ook tegen grenzen aanbotste. Omdat intens verdriet niet iets is dat je enkel buiten de werkuren kan beleven.

Plots bleek dat lief van mij te snurken, en scheetjes te laten in bed.

Leren loslaten

Maar de liefde, die blijft groot.

Want ondanks de moeilijke momenten, blijft dit de job die ik doodgraag doe. Het zelfstandige zijn past enorm goed bij wie ik ben. Ik word nog steeds lyrisch van mooie lingerie. En mensen helpen is van het tofste dat er bestaat. Want het klinkt misschien banaal, maar je kan mensen écht gelukkig maken met goedpassende lingerie.

Alleen gaan we ons vierde jaar wel iets anders aanpakken, dat lief en ik. Met meer zelfzorg. Met meer durven loslaten. Dingen uit handen geven. En tijd nemen wanneer het écht nodig is. Want het ziet ernaar uit dat ook 2019 een heftig jaar wordt.

En dus heb ik beslist om niet meer aan alle shoppingzondagen mee te doen. Alleen nog in de drukke periodes. En heb ik een fantastische jobstudent gezocht en gevonden, Margo, die mij uit de nood kan helpen als ik even bij mijn mama en mijn familie wil zijn.

En zo gaan mijn lief en ik een volgende fase van onze relatie in: die van het solide huwelijk.

Merci liefste klanten, om dit avontuur mee mogelijk te maken

x